gerepareerd

Tijdens een klein rondje kreeg ik pech in de buurt van Zaandam. Een paar minuten lang waren er rare tikken tijdens het fietsen en toen hield het fietsen op. De ketting van de Quest zat vast en wilde niet meer bewegen.

Meestal is er onderweg wel een noodreparatie te doen, maar nu lukte het niet.
Daar stond ik. Het was wel niet zo ver fietsen, maar terug lopen is een heel ander verhaal, veel langer ook. Dat vonden twee wielrenners ook. “Jij bent een fietser, wij zijn fietsers, we gaan jou helpen.”

Niet veel later kwam een van de twee terug met een enorme auto. De Quest paste (bijna) in de laadbak en de auto was zo groot dat we zelfs de verplichte anderhalve meter ruimte tussen ons hadden.

Een half uur later was ik thuis, dat was veel beter dan drie uur lopen. Het is erg vreemd dat we elkaar geen hand konden geven maar daar hadden we het onderweg al over gehad. Nogmaals dank, helpende fietser.

even technisch

Wat was er nu aan de hand?

Het geleidewiel onder de stoel was gebroken. Dit is ‘m, als je goed kijkt (of klikt op de foto) zie je een dubbele rij tandjes, het wieltje was in tweeën gebroken en de twee helften zitten deels over elkaar heen.
Dat was te veel voor de ketting, die niet genoeg ruimte meer had om erlangs te kunnen.

Een nieuw wieltje is de enige oplossing. De vervanger komt van velomobielonderdelen.nl, die een stille variant van deze wieltjes verkoopt en ook een deelbare ashouder. Verwisselen van het geleidewiel is dan veel makkelijker. Natuurlijk is het pure luxe, maar daar kan een eenzame sleutelaar wel van genieten.

De post bracht het pakje en ik kon aan de gang.

We hadden weer even een “zieke walvis” in de garage. Gelukkig was die snel weer hersteld en hij kreeg ook een lauw sopje over zijn buik, niemand die het ziet maar ook daar is hij weer mooi blauw.

Even een proefritje, hij doet ’t weer en het is waar, met de rubber ringen is het geleidewiel heerlijk stil.

Er kan weer gefietst worden, heerlijk. Nu kan ik het rondje afmaken.