scheuren in de quest

Met een Quest is het heerlijk rijden en het is een snelle fiets. Maar scheuren kan ook anders, merkte ik.

een akelige ervaring

Op 22 oktober 2002 gebeurde er iets vreselijks met mijn fiets. Ik reed naar huis over het fietspad bij Watergang en opeens vloog mijn fiets uit de, ja, waaruit eigenlijk? Er is daar helemaal geen bocht. Het fietspad loopt over een ventweg, dat is daar een klinkerweg die slecht onderhouden en erg verzakt is.

De ventweg loopt naar een zijkant af. Er zijn grote bulten en kuilen in de lengterichting en op die middag was het ook nog eens nat. Allemaal tezamen was het te erg. Door de sterke bolling in de weg kwam ik erg scheef te rijden en het achterwiel van mijn Quest raakte het contact met de weg kwijt. De fiets slipte en ik reed met een flinke vaart de heg in die de ventweg van de autoweg scheidt, de fiets stuiterde terug en gleed nog een meter of tien over de straat. Het was een bof dat er geen ander verkeer was, anders was ik daar misschien nog tegenaan gebotst.
Een velomobiel biedt veel bescherming. Zelf was ik nog heel op een kras op mijn schouder na, maar de Quest had de klap opgevangen en de hele voorkant was gescheurd. De koplamp was helemaal verdwenen. Gelukkig reed de fiets nog, met de teruggevonden stukken achterin kon ik de laatste tien kilometer windhappend naar huis fietsen. Koud hoor.
Ik ben een paar dagen flink van slag geweest. Hoe moet dit ooit nog goed komen?

ducktape-express

Zelf repareren is voor mij een beetje te hoog gegrepen dus de Quest moest terug naar Dronten. Met een paar stalen profielen heb ik een imperiaal gefabriekt, samen met een buurman de Quest erop getild. Daar ging de ducktape-express, met de fiets achterstevoren om de voorkant te ontzien.

3d-puzzel

De eerste vraag van Allert was “heb je alle stukken nog?”. Op de koplamp na was alles er, dat scheelde alweer. Volgens de drie firmanten zou het allemaal wel lukken, maar om de reparatie weg te werken moest de fiets een laagje verf krijgen. In de werkplaats stond een pas gerepareerde Quest die er weer prima uitzag, zo kon ik weer een beetje gerustgesteld de bijna honderd kilometer naar huis terugrijden.
Onderweg had ik bedacht dat ik het te riskant vond mijn fiets zelf te schuren en naar een spuiter te brengen. Ook maar laten doen dus. Met Ymte een mooie kleur uitgezocht (aan de telefoon!) en nu maar wachten. In de tussentijd had ik cursussen, vakantie en ook nog een griepje zodat er gemiddeld twee dagen per week overbleven om te werken. Zo miste ik het forensen gelukkig niet zo erg.

alles komt goed

Op 16 november kon ik hem weer ophalen. Razend benieuwd reed ik het hele stuk door de mist naar Dronten. Is het weer helemaal in orde gekomen? Hoe zou de kleur zijn uitgevallen?
In de showroom/hal van Velomobiel stond een rode Quest die wel een beetje… hee, dat is mijn stoelkussen!

De reparatie – restauratie bijna – is erg goed gelukt. Allert is de enige die nog kan aanwijzen waar de reparaties zitten. En het is natuurlijk een kwestie van smaak, maar ik vind een rode Quest nog mooier dan een gele.

Het is goed afgelopen, mijn sportwagentje is weer heel! Nu zit er alleen nog een deuk in mijn portemonnee maar dat komt ook wel weer in orde. Ik kan weer fietsen. Dat is goed voor mijn conditie en, belangrijk, beter voor mijn humeur.

beter dan genezen

De achterste schokdemper is wat strakker afgesteld en op aanraden van Ymte laat ik de achterband een beetje zachter. Dat is beter voor het wegcontact. En ik hoef gelukkig niet per se langs Watergang, dat helpt ook.

zoek de verschillen