rond de eilandspolder

Met het binnenblijven tijdens de coronamaatregelen gebeurt er iets vreemds merk ik: naar buiten gaan is een verlangen maar het komt er niet meer zo van. Vandaag zou ik een rondje gaan fietsen, na opruimen in huis en wat studeren en iets eten. Die drie dingen waren allemaal gelukt en afgevinkt, en toen.

Niet veel eigenlijk. Vreemd toch, ik keek er gisteren al naar uit en vandaag leek het niet meer zo belangrijk. Een rare gewaarwording.
Al met al was het niet moeilijk, banden en zo even nalopen, spullen mee en gaan. Onderweg ontstond een vaag plan en dat bleek een rondje om de Eilandspolder te gaan worden.

De hemel ziet er zomers uit, plukjes wolken in het blauw en helemaal geen vliegtuigstrepen.

• 

• 

Even na de brug over het Noordhollands Kanaal bij de Woude rijdt een oude jeep een stukje achter mij aan. Een jeep met een vlag er op, het is bevrijdingsdag.

• 

Aan deze kant rijd ik niet zo vaak en dit is de eerste keer in de richting zuid-naar-noord. Ook de moeite waard. Ik rijd door naar Schermerhorn, twijfel of ik nog verder ga maar er is een afspraak aan het einde van de middag dus na even op de kaart kijken en een foto van het erg rustige dorp keer ik om.

De terugweg is bekend, langs de Westdijk en de Zuiddijk van de Beemster. Het veldje rode tulpen van de vorige keer is gekopt, als je vluchtig kijkt is het net een weiland. Er zijn niet veel kleurige velden met bloemen meer aan deze kant, geen foto dus.

Een van de gevolgen van het lange binnenzitten zie ik op de teller, het wil niet erg vlug gaan vandaag. Het maakt ook niet uit, het is een bescheiden rondje tussen de bedrijven door. Een enkele racefietser blijf ik nog voor, al komt hij weer snel dichterbij als ik wat zit te mijmeren tijdens het fietsen.

En dan zijn we weer thuis.

Ruim 50 kilometer was het vandaag, dat is helemaal niet ver maar het fietst toch lekker in het lenteweer. Op de kaart ziet het er een beetje vreemd uit, de volgende keer maar weer een rondje maken.