kromme leek
Een reisje over een rivier in West-Friesland op een grauwe zondag in maart.
Het was niet warm op 12 maart, maar iedereen had genoeg maatregelen genomen zodat we niets te klagen hadden.
Met een neopreen pak was ik nog het minste toegerust, de andere drie voeren allemaal met een echt droogpak. Dat is aan mij niet besteed omdat ik ’s winters meestal niet doorvaar.
Op de kant was het wat kil maar als je eenmaal in de kano zit, spatzeil dicht en uit de wind, heb je nergens last van. Mijn handschoenen, hoed en sjaal konden snel worden opgeborgen.
De sneeuw van de voorgaande week was weg en sneeuwklokjes waren nog overal te zien. We begonnen met een paar graden boven nul en een beetje miezerregen, maar het was lekker om weer eens te gaan varen.
We parkeerden aan het beginpunt en aan het einde stond ook een auto zodat we terug konden.
De kromme Leek is een veenrivier die van Wognum naar Wervershoof slingert, soms rechtgetrokken maar er zijn nog heel veel bochten.
Er zijn veel duikers om onderdoor te varen.
Dat is bukken geblazen en de bewoners van de onderdoorgangen zijn duidelijk niet gewend aan bezoek. Deze was makkelijk maar je kunt niet overal een foto maken als je er onder zit.
Voorzieningen zijn er niet dus je moet op onhandige kantjes klimmen. Gelukkig is er altijd wel een polletje dat houvast geeft en de tochtgenoten willen ook helpen.
Voor de pauze en koffie onderweg ben je aangewezen op de thermosfles. Daar tovert een kanoër koffie, thee en soep uit en wat heb je dan nog meer nodig? Iets om op te zitten, de kano is je rugleuning. Sommigen hebben zelfs een stoel in hun boot gevouwen, pure luxe.
Ooit was er scheepvaartverkeer op de Kromme Leek maar dat is lang geleden. Een beetje verval is er nog maar de rivier is nu gestuwd zodat we een paar keer naar een ander niveau moesten overstappen. Eén keer konden we schutten in een sluis. Voor de taalkundigen: daar word je dus geschut en niet geschud. Gelukkig maar.
De route is niet moeilijk te volgen, hoewel het op een enkel punt niet duidelijk is of je wel verder kunt. Daar kom je dan vanzelf achter. Keren en een paar honderd meter terugvaren, veel moeilijker wordt het niet.
Soms komt de zon even door, ook lekker. Het is lente aan het worden, zien we aan het speenkruid dat overal bloeit en later in de ochtend zijn bloemetjes opent als het iets warmer is.
We komen in Wervershoof, dragen daar over naar een ander vaartje en peddelen door naar Grootebroek.
Inmiddels is het zondagmiddag geworden en er zijn wat tieners met speedbootjes die lekker golven aan het maken zijn. Dat is erg leuk natuurlijk, maar niet voor ons. We zeggen er wat van en worden getrakteerd op het onschuldigste gezicht van de hele wereld. Echt, last van? Dat hebben we nog nooit gehoord! Ja ja.
Bij Poseidon is het vervoer terug geregeld. De kano’s rijden mee naar Wognum en van daar terug naar Edam.
Deze dag was goed besteed. De Kromme Leek is een mooi riviertje en we hadden een lekkere tocht.
De volgende dag had iedereen en beetje zware armen, geen wonder voor de eerste tocht van het jaar.