rondje delft

Dit verhaal stond op de website van Kanovereniging Edam.
Het is (onder de oorspronkelijke datum) opnieuw geplaatst in 2021.

Voor wie het nog niet wist: we hebben al een paar jaar een afstammeling van deze stad in de vereniging. Wim – want hij is het – was al langer van plan een tocht door de Delftse wateren te gaan varen en in de laatste week van mei 2004 hebben we dit plan uitgevoerd.

Voor Wim was het een verkenningstocht voor de KV Lelystad en ik had zin om mee te varen.

spannend

Nu had ik al eerder gehoord dat er leuke stukjes in de grachten zitten, zelfs een beetje ongewone. Zo is een van de grachtjes overkluisd, wat betekent dat er een straat boven het water is aangelegd. Met de kano ga je daar door een tunnel onderdoor. Ik weet niet hoe het met anderen gaat, maar als ik dit hoor wil ik het met eigen ogen zien.

Hier en daar zie je een wazig stukje op de foto’s. Dat ligt niet aan mijn camera maar aan de regendruppels op de lens.

En ik kan vertellen dat het allemaal klopt, met tunnel en al. Delft heeft een gave binnenstad met een heel netwerk van mooie smalle grachtjes, ik denk dat we ze zo’n beetje allemaal hebben bevaren. Het is een echt Hollands stadje, niet zo monumentaal als sommige grotere steden maar schilderachtig en intiem.

Ik kijk mijn ogen uit en ook mijn oren kan ik de kost geven. Wim heeft een klein gidsje gemaakt voor deze tocht en wijst me op allerlei historische details langs de kant. Bovendien heeft hij een deel van zijn leven in de stad gewoond, waardoor hij kan vertellen over de “kleine geschiedenis” die niet in de geschiedenisboeken staat.
Je maakt veel bochtjes in Delft, want de grachten zijn smal en je moet vaak de hoek om. Ook voor de overkluisde gracht moet je een bocht maken. Extra spannend is de ingang van deze tunnel, want die ligt onder een heel brede brug. Je vaart dus van de ene tunnel de andere in. Vond ik het naar dat we hier nog een keer doorheen kwamen? Nee hoor.

geen fietsen plaatsen

Een van de grachtjes heeft een lage kade en we zien een aardig cafeetje. Daar stappen we uit, tot verbazing van de toeristen die opeens twee mannen op de kant zien klimmen.
Mijn boot krijgt een plaats op een stoepje waar een bordje staat “geen fietsen plaatsen”. Dat zou ook niet in mijn hoofd opkomen natuurlijk.

Na de koffie met lekkere broodjes maak ik een rondje over de Grote Markt om het raadhuis te bekijken. Wim past intussen op de kano’s en komt in gesprek met een paar Amerikaanse toeristen die onze boten willen huren. Ze denken dat we daar staan om klanten te lokken.

Als weer het water op gaan hebben we opnieuw de aandacht. Allerlei camera’s leggen deze actie vast, maar we blijven keurig overeind. Dat wordt dus een kort filmpje daar in Japan.

binnenstad en buitengebied

Het water in de grachten is erg schoon, zodat midden in de stad waterlelies en dotters bloeien.

Erg leuk in deze tijd van het jaar zijn de nesten van de meerkoeten.

Riet om achter te schuilen groeit hier niet, dus de nesten zijn goed te zien en het blijkt dat meerkoeten niet erg kieskeurig zijn in de keuze van hun nestmateriaal. Ze zitten op de vreemdste bouwsels met plastic zakken, melkpakken en colablikjes en zo te zien vinden ze het helemaal geen probleem om hun jongen op te voeden in deze moderne omgeving.

Veel straten aan het water hebben de naam “markt” en de meeste bruggen hebben een naam die aangeeft wat er vroeger in de buurt werd verhandeld: boter, vis, koren, turf. Al die waren werden aangevoerd over de watertjes in het Delfland, het gebied waar Delft in ligt.

We varen ook een ruime slinger door de kanalen die rond de stad liggen. Er zijn brede kanalen maar de meeste zijn smal en rustig en ze zien er landelijk en schilderachtig uit.

Op een paar plaatsen zijn nieuwe bruggen gebouwd. Die zijn laag en dat is niet zo naar de zin van Wim, die bij de eerste brug uit zijn kano klimt om over te dragen. De tweede en derde brug zijn ook al zo laag, maar daar halen we een truuk uit. Naast elkaar, leunend op elkaars kano passen we er precies onderdoor. Je hebt een spatzeil nodig om droog te blijven, maar het gaat een stuk vlotter en het voelt avontuurlijk.

Bij een industriegebied komen we langs deze moderne brug.
Het ruikt er bekend en ineens weet ik het weer, we zijn in de hoofdstad van de pindakaas!

De tocht die wij gevaren hebben is bijna 15 km. Verder varen kan ook, je gaat zó het Westland in over de vaartjes tussen de tuinderijen.
In de binnenstad door de smalle grachtjes gaat het erg rustig en het is ook interessant een paar keer uit te stappen om een van de hofjes te bezoeken en over de Grote Markt te lopen of door de enige stadspoort die nog in Delft is overgebleven. Zo wordt het ondanks het bescheiden aantal kilometers toch een echte dagtocht.

volgende keer

Ik wil hier zeker nog een keer gaan varen. Dat wordt net zo mooi en een beetje makkelijker, want we hebben een instapplaats ontdekt die wat comfortabeler lijkt.
En de volgende keer regent het vast niet zo hard en de file waar we op de terugweg in vastzaten is dan ook opgelost…

toevoeging

Vele jaren na deze tocht zie ik iets bekends. Kijk nog eens naar een van de foto’s in het begin van dit stukje, ik zet hem hier nog even erbij.

En kijk dan eens hiernaar. De boten zijn iets anders natuurlijk, maar verder …

Nou, helaas pindakaas. Dit is de Oostpoort, ook mooi maar het is een andere poort. Op het Gezicht op Delft van Johannes Vermeer staan de Rotterdamse en Schiedamse poorten en die zijn in de eerste helft van de 19e eeuw afgebroken. Jammer, zouden we nu zeggen. Toen was het vooruitgang.