en toen was-ie er niet meer

door mr.T · 3 november 2021

Tja, het leven.
Onophoudelijk verandert er van alles. Is dat erg? Moet je er iets aan doen? Tegen doen? Mee doen? Goede vragen.

Meer dan vijfentwintig jaar fietste ik regelmatig naar mijn werk op en in een reeks ligfietsen. Eerst een M5 en toen een Hurri, en sinds 1998 waren het velomobielen: een oude en een nieuwe Alleweder, tweemaal een Quest, een DF, en daarna een Quest XS met de naam Nimbus 2000. Ik woonde zo ongeveer in die fietsen en de vaste vraag van collega’s was “ben je vandaag op de fiets? o nee, op de fiets kan niet”.

De coronapandemie kwam en kantoor werd opeens thuiskantoor. In plaats van een uur te fietsen was ik al na tien seconden traplopen op mijn werk en de Nimbus kwam nog maar af en toe buiten.
Mijn gedachte was: laten we de pandemie maar uitzitten, daarna ga ik weer vrolijk forenzen. Maar de tijd gaat door en het moment kwam waarop ik al lang van plan was te stoppen met werken. Geen kantoor meer en niet meer het hele jaar voor dag en dauw vertrekken. Er lag stof op de Nimbus en het zag er naar uit dat het zo zou blijven.

Als iets een verandering is, dan dit wel en ik besloot er wat mee te doen, want een velomobiel moet rijden en niet stofhappen. Via velomobiel.nl is de Nimbus verkocht en hij rijdt nu in de kop van Overijssel.

Dat is goed.
Is het ook jammer? Natuurlijk, daarom heb ik dit stukje geschreven.

Het speciaal gemaakte meubel om de Quest onder te brengen is niet meer nodig. Ik ga het in een kleinere vorm op een andere plaats zetten want het is ook een ruim werkblad en dat is best handig gebleken.

Hier is de geschiedenis nog een keer.
altijd al willen hebben – 1
altijd al willen hebben – 2
altijd al willen hebben – 3

Uit de verzameling “mijn leven in velomobielen” is hier een rijtje foto’s om na te genieten.